Na ons bezoek aan Sirmione, het schiereiland in het Gardameer wat totaal aangetast was door het toerisme zijn we eindelijk aangekomen in Vicenza. We parkeren onze camper bij de basiliek van Vicenza. We willen morgen de historische binnenstad van Vicenza gaan bezichtigen en moeten nog uitzoeken waar we onze camper kunnen parkeren. Eigenlijk hadden we toch onze fietsen mee moeten nemen, maar daar kozen we niet voor omdat we dachten dat het een wintervakantie zou worden. Maar niets is minder waar: de lente is in Italië gearriveerd!! Camper Marie-Antoinette, die zo genoemd is omdat we haar in tegenstelling tot onze vorige camper zo chic vonden en dus een chique naam nodig had, is nogal groot uitgevallen en past niet op de reguliere parkeerplaatsen. Omdat we M-A niet willen discrimineren zullen we deze tekst binnenkort censureren. Groot uitgevallen kan namelijk als een belediging opgevat worden ;)
Vicenze hebben we uiteindelijk overgeslagen, vanwege het parkeerprobleem en we zijn direct doorgereden naar Venetië. Dat lonkte teveel om nog rustig de sfeer van Vicenza op te snuiven. Onderweg moest er gas gevonden worden, want rijden met 1 gasfles betekent door moeten op stroom en dure campings kiezen! Na heel lang zoeken hoorden we bij camping Fusina dat de redding nabij was! Een groot gasdistributiecentrum blijkt tegenover Venetië te liggen. Gek, dat zie je nooit op de plaatjes in de reisgidsen...
We hebben gas laten vullen voor de helft van de prijs die we in Nederland betaalden voor fleswissel en zijn doorgereden naar camping Fusina aan zee, tegenover Venetië. Als we door onze wimpers kijken zien we Venetië liggen! De boot er naartoe vertrekt vanaf het terrein naast de camping, wat een voordeel is dat. het scheelt ons een eindeloze zoektocht. Een waanzinnige boottocht naar de stad volgde die middag, nadat we buiten hadden kunnen lunchen. Wat een spektakel om de oude Venetiaanse huizen vanuit het water te zien oprijzen! De kleuren, de vormen, de bouwstijl met de Moorse invloeden; het was allemaal mooi! Ach en je bent maar een keer in Venetië en dan moet je even een gondel in natuurlijk. Het kostte wat moeite om de kortste route af te spreken, want de dollar-ogen van de gondelier vroegen om lange routes en meer geld. Het San Marcoplein vond ik qua architectuur adembenemend mooi! En wat hou ik van de kleine smalle straatjes, hoge huizen, donkere hoekjes, eindeloos kunnen dwalen door straatjes en steegjes en genieten van kleuren en geuren! Even twijfelen we of we nog een dag Venetie moeten doen, maar uiteindelijk is de eerste indruk toch degene die het langst blijft hangen en besluiten we door te reizen richting Slovenië.
We zoeken een weg door beboste gebieden en langs het Lago di Santa Croce rijden we richting Slovenië. Ik had op de routeplanner een speld bij het meer geprikt en wonder boven wonder komen we terecht op een verlaten parkeerplaats aan het meer. Het meer blijkt een adembenemende spiegel doordat het windstil is en we genieten enorm van de stilte en de kleuren van de bergen die weerkaatsen in het meer. We kiezen een camperplek bij een van de hoogste skischansen ter wereld en zien de volgende ochtend de Olympische ploeg oefenen op de een na hoogste skischans ter wereld.
We reizen richting Bled, want als ik alle plaatjes moest geloven moet dat prachtig zijn. En dat is het ook! Het is even zoeken naar een camperplek. Aan het eind van het dorp is er een, maar wij willen op de eerst rang, voor “the room with the view”! We zetten M-A op een plek bij het meer. Een wandeling om het kerkje te fotograferen staat op de planning en na een half uur wandelen heeft mijn man een lumineus plan: een heel rondje om het meer lopen. Oef, dat is voor mij een uitdaging! Het meer heeft een omtrek van 7 kilometer en 2,5 kilometer is mijn dagmaximum... Na enig twijfelen ga ik ervoor en loop dapper mee totdat mijn been ermee op houdt. Ja, dat kan dus als je een elektronische knie hebt!! Oef, we zijn op 3/4 en hebben 5 km gelopen. Nog 2 te gaan. Ik zet even alle stoerheid aan de kant en zeg dat ik er klaar mee ben. Ik wil een stoel en een cola. Ik krijg wijn, zodat ik weer lef krijg zeker. Ik ken hem inmiddels..
Gelukkig kunnen we de bus naar de camper nemen, maar dat betekent wel dat de wijn in een slok achterover geslagen moet worden, want de buschauffeur wacht niet. We rijden richting camperplaats, waar de chauffeurb niet blijkt te stoppen. Het zweet breekt me uit; dat betekent nog verder lopen met een niet-opgeladen knie. Gelukkig loopt het met een sisser af en kunnen we rond 16.00 genieten van een terugblik via alle foto’s die we van het kerkje hebben gemaakt! In de avond drinken we koffie aan het meer en zien we het verlichte kasteel hoog boven ons uit prijken. Wat een waanzinnige illegale camperplek is dit! De volgende ochtend worden we tijdens ons ontbijt uit onze droom wakker geschud door een politieagent die vertelt dat dit niet de bedoeling is. Hij strijkt zijn hand over zijn hart na het zien van mijn parkeerkaart en trekt de boete van 100 euro in!
We rijden richting het meer van Bohinj. Eigenlijk zouden we naar de grotten van Postojna, maar een planning volgen is niet per definitie onze sterkste kwaliteit. Het meer van Bohinj is schitterend en ongerept. Hier geen horden toeristen en schreeuwende hotels! Via Bohinj rijden we door de bergen en sneeuw richting Postojna en Ljublijana.
Ons avontuur in de grotten van Postojna lees je in deel 3 dat ik eind van deze week online ga zetten !
GA JIJ NAAR SLOVENIË? MAAK DAN GEBRUIK VAN ONZE DIGITALE REISGIDS!
Het is heerlijk om mijn reizen te kunnen delen met mijn website-bezoekers! En... ik heb de meeste reizen omgezet in digitale reisgidsen.
Compleet met: