Camperonthemove

Rondreis Zuid-Noorwegen | week 1

Caroline van den Kommer

Rondreis Noorwegen - week 1

Allereerst: staar je niet blind op allerlei tips en adviezen. Heel Noorwegen is een plaatje en als je goed om je heen kijkt zie je altijd wat moois. Op welke weg je ook rijdt en in welke streek je ook bent!

Als je Zuid-Noorwegen wilt verkennen dan kun je simpelweg twee routes rijden: de eerste gaat via het Setesdal omhoog via weg 9, de tweede voert je langs de fjordenkust naar via Stavanger naar Bergen. Er wordt hier en daar gezegd dat de route tegen de klok in het mooist is. Anderen zweren weer bij de route met de klok mee en starten langs de kust.


Dag 1 Van Emden naar Kristiansand

We nemen de ferry van Emden naar Kristiansand, makkelijk, comfortabel en snel. De terugweg doen we via Denemarken. Zo hebben we de mogelijkheid terug te gaan wanneer we willen.


Dag 2 Van Kristiansand naar Lyngdal

Wij starten langs de kust in het Zuid-Westen richting het Noorden, vanaf Kristiansand. Hier zijn we aangekomen met de ferry die vanuit Emden vertrok en ons in een nacht in Noorwegen bracht. We gaan de route dus linksom maken.


Onze eerste stop is bij de vuurtoren van Lindesness: Lindesness Fyr. De vuurtoren is zeker een bezoek waard, alhoewel het hier wel erg toeristisch is. Je mag op de parkeerplaats ook overnachten, dus tussen de tientallen campers zie je tafels en stoelen, wordt de was gedaan en gekookt. Eigenlijk zijn camperaars de nieuwe zigeuners, ze houden van avontuur en verplaatsen zich met huis. We gaan een stukje verder en vinden een prachtplek aan de haven. We slapen hier aan zee op een parkeerplek met een aantal andere camperaars. Een inwoner komt zijn vangst krabben ophalen en biedt ons er een aantal aan. Maar echt, ik ga geen levende krab in kokend water gooien. En het doodmaken van een dier, staat me enorm tegen. Best hypocriet natuurlijk, want ik eet, zij het af en toe, ook vlees. We maken een praatje en een wandeling en vallen moe van de eerste indrukken in slaap.


Dag 3 Van Lyngdal naar Hidra

We zijn na dit bezoek via Lyngdal richting Farsund en dan richting Rorvik via de 465 richting Flekkefjord gereden. Daarna namen we de 469 naar de veerboot richting het eilandje Hidra.


Met een kleine veerboot varen we naar Hidra, een prachtig klein en onontdekt eilandje aan de Noorse Zuid-kust. Betalen hoeven we niet ter plekke, ons nummerbord wordt gescand en we krijgen de rekening, samen met alle andere tolrekeningen aan het eind van onze vakantie gewoon thuis. Hoe makkelijk is dat. De overtocht duurt nog geen kwartier, maar we komenE  terecht in een totaal andere wereld. Hier heeft de tijd stilgestaan. Vanaf de veerboot gaat er een weg over de Noordkant van het eiland. Midden op het eiland splitst de weg zicht. Rechtdoor ga je richting Kirkehaven, een idyllisch klein haventje waar enkele bootjes liggen en je in een kleine supermarkt voor veel geld wat proviand kunt kopen.

Als je bij de splitsing de weg naar links neemt rijd je langs prachtige baaien vol donkerrood en wit gekleurde huisjes, met bijbehorende boothuizen. Na elke bocht wacht je weer een nieuw vergezicht, wat bijna adembenemend is. Ik ben direct verknocht aan dit eilandje. Het is sprookjesachtig.

We overnachten met de camper op een prachtige plek aan zee, met een bankje en wat picknicktafels. Er zijn geen faciliteiten. We vonden deze plek zomaar langs de weg, later blijkt dat het dezelfde plek is die ik op Park4Night had gezien. Je bent er alleen met de natuur en als je een beetje avontuurlijk aangelegd bent, kun je er meteen een duik in het fjord nemen. Een tip: trek waterschoenen aan en kijk uit voor kwallen, die hier overal en nergens opduiken.


Dag 4 Van Hydra de FV 44 richting Stavanger

De volgende dag rijden we het eilandje over richting Kirkehavn waar we in het kleine  supermarktje brood, kaas en honing kopen voor 32 euro. Er is in dit kleine gehucht ook en een cafe aan het water, waar we heen rijden. Met een beetje weemoed nemen we afscheid en gaan de pont op.


We nemen de 44 richting Jossingfjord. En dat is een spectaculaire weg langs meren en door een groot rotsachtig gebergte. Je bent hier niet de enige camperaar; deze weg is bekend en wordt beschreven. De weg langs de Jossingfjord voert hoog langs afgronden en door tunnels. Ik vind hem zeer de moeite waard. Aan de linkerkant heb je doorkijkjes naar de ruige kust en de Noordzee. Aan de rechterkant eeuwenoud gebergte, grote rotsbokken met afgeronde toppen. We vinden een prachtige camperplek aan een meer in een wandelgebied. Ik werk aan de nieuwste reisgids op een rots aan het meer. Onze buren, Nederlanders uit Amersfoort overhandigen ons hun reisroute. Ik word duizelig van alle mogelijkheden en kan niet meer kiezen. De Lysefjord met de mooie Lysevegen, of de kustroute richting het Noorden?


Dag 5 Van Bruson naar Lysebotn - de Lysevegen

Ik heb een keuze gemaakt die elke tien minuten wisselt. Maar uiteindelijk hakt Marcel de knoop door. We doen de Lysevegen. Dat betekent dat we van de kust weg moeten door de dalen richting de oostelijke punt van het fjord. En dat is me een adembenemende route door verschillende dalen, waaronder door het Noordelijk deel van het Setesdal. We rijden uren en uren achter elkaar door een rotsachtig maanlandschap. Na een uur stoppen we op 1000 meter hoogte boven, waar we vanaf een klein restaurantje prachtig uitzicht op het Lyseford hebben. Vanaf dat punt starten wandeltochten naar de Kjeragbolten-rots, de plaats die zoveel gefotografeerd is in Noorwegen. Je kent hem vast: de steen tussen twee rostwanden, waar toeristen op gaan staan om op de foto te gaan. Als deze route met twee benen 6 uur kost, dan moet dat met een been zeker 12 uur zijn of niet lukken. Dat laatste, daar gaan we maar even vanuit.  


De Lysevegen  (Fv500) is een geweldige weg richting de punt van het Lysefjord. 27 haarspeldbochten brengen je naar beneden waar het fjord op je wacht. Er is geen andere weg vanaf de fjord naar de buitenwereld. Als je wilt vertrekken kan dat via de ferry of weer linea recta terug over de bergweg. De weg is aangelegd in de jaren 80 voor de aanleg van een krachtcentrale. Een weg van 31 kilometer lang over de Kjerag in the middle of nowhere. De weg is niet aangelegd voor de bewoners van Lysebotn en ook niet voor de toeristen, maar puur voor de aanleg van die krachtcentrale. Maar wat mooi is het dat we in de zomermaanden van deze weg mogen genieten! En wat leuk is: aan het eind van de route is een tunnel met daarin een haarspeldbocht. Zoiets hadden wij nog niet eerder gezien.

We parkeren op een prachtige plek boven de fjord en blijven daar slapen. Morgen nemen we de ferry richting Forsand.


Dag 6 Toch maar richting Haukeli

Als we wakker worden en rechtop in bed gaan zitten, hebben we uitzicht op de fjord met een prachtige regenboog er boven. De regen blijft aanhouden, maar de natuur wordt er niet minder mooi door; wel grijzer. Er zijn volgens ons veel meer dan 50 tinten grijs ;)

We rijden richting ferry en kijken hoe laat de boot vertrekt. Helaas, we hebben pech: de ferry vaart dinsdag pas weer. We vermoeden dat de marter die we bij de veerboot zien, remleidingen heeft doorgebeten. Hij ziet er overigens wel vriendelijk uit, dat dan weer wel.

We moeten dus terug door het berglandschap over de Kjerag. En onze diesel is bijna op….

We halen het net en tanken bij. We rijden richting Haukeli, een tip die ik van een van mijn klanten heb gekregen. Hij gaf me meer tips voor een bezoek aan Noorwegen. Spijtig is het dat hij zelf vanwege een ziekte niet meer kan reizen.

In Haukeli zoeken we een plek. Park4Night loodst ons naar weer een waanzinnige plek aan een meer. Midden in de natuur, die hier lieflijker is dan rond de Lysevegen.


Wil jij deze rondreis maken? Kijk dan even naar onze digitale reisgidsen!

 


Rondreis Noorwegen

Inspiratie opgedaan?

Bekijk mijn digitale reisgidsen dan ook eens!

Het is heerlijk om mijn reizen te kunnen delen met mijn website-bezoekers! En... ik heb de meeste reizen omgezet in digitale reisgidsen.


Compleet met:

  • Routes
  • De mooiste bezienswaardigheden
  • Camperplekken & campings
  • Parkeertips
  • Routekaartjes
By Caroline van den Kommer 26 Apr, 2024
Reis met ons mee, vier weken op het eiland Corsica
Spaanse Pyreneeën
By Caroline van den Kommer 20 Dec, 2023
In dit blog neem ik je mee op reis door de Spaanse en Franse Pyreneeën van West naar Oost.
Witte dorpen in Spanje
By Caroline van den Kommer 24 Nov, 2023
De mooiste witte bergdorpen in Spanje hebben we vandaag gezien. Het zijn minder bekende dorpen, maar daardoor des te mooier. Geen schreeuwende toeristenshops of horden mensen in de nauwe straatjes, maar prachtige eenvoud en een serene sfeer!
Ronda
By Caroline van den Kommer 22 Nov, 2023
Ronda is een prachtige stad, die gescheiden wordt door de indrukwekkende kloof El Tajo.
Rondreis Noorwegen
By Caroline van den Kommer 24 Jul, 2023
In deze rondreis in Zuid-Noorwegen beschrijf ik de mooiste routes die wij dit jaar genomen hebben om het land te verkennen.
Terschelling & Oerol
By Caroline van den Kommer 07 Jul, 2023
Een week Terschelling tijdens Oerol is een mengeling van rust, muziek, gezelschap, cultuur en natuur. Wat wil een mens nog meer. Doen!
By Caroline van den Kommer 31 Mar, 2023
Rondreis Europa - Vakantie Slovenië Van Krk naar Ljubljana Vanochtend na twee dagen Krk vertrokken richting Ljubljana. Het is voor het eerst druilerig weer. We doen het stadje Vrbnik aan dat bekend staat om haar romantische straatje en dat het smalste straatje ter wereld heeft dat maar 45 cm breed is. Daar moeten we ons doorheen wurmen natuurlijk! Het is overal ontzettend rustig, je kunt bijna niet geloven dat het hier in het hoogseizoen zwart ziet van de mensen. Mag je dat eigenlijk nog wel zeggen? We rijden naar Ljubljana, maar ook hier lijken campers echt de terror van de stad te zijn. Overal staan borden: niet parkeren voor campers. We worden er sikkeneurig van. Ik wil de stad graag zien, en dan vooral de historische kern die prachtig schijnt te zijn. Na een aantal rondjes door de stad besluiten we buiten de stad de gaan parkeren op een parkeerplaats bij een restaurant. Tegen betaling van een maaltijd is overnachten dan gratis. De maaltijd halen we niet: ik val in slaap en word om 21.00 pas wakker. Van Ljubljana naar Stahovica Na de vieze parkeerplaats in Ljubljana en de druilerige dag gisteren worden we wakker met zon. Er staan huishoudelijke taken op het programma: zo moet er weer een gasstation gezocht worden en moeten er boodschappen gedaan worden, want de yoghurt, brood en fruit moeten aangevuld. We zoeken ons suf naar een camping die open is en geven bijna de moed op als ik een camping in de bergen vind die open blijkt! IK kan de meneer die ik aan de telefoon heb wel omhelzen door het scherm heen! We rijden richting de besneeuwde bergtoppen die adembenemend voor ons liggen aan het eind van de N-weg. Ik ben telkens bang dat we afslaan en wegrijden van de bergen in plaats van er naartoe. Gelukkig blijkt de weg rechtstreeks naar de bergen te leiden en blijkt de camping in een dal tussen hoge toppen gesitueerd. En wat een plek! We komen binnen in een klein paradijsje en tijdens een glaasje schnaps blijkt dan ook nog dat dit het voormalig jachthuis van Tito is geweest. Overal prijkt Tito om ons heen. in grote gouden lijsten! Bergwandeling in Stahovica Vandaag brengt Micha ons naar beneden waar we een aantal historische gebouwen en monumenten kunnen bekijken. Micha zet ons in een oude auto en we rijden de berg af richting "the end of the world" zoals zij het noemt. Daar zet ze ons uit de auto, na eerst wat uitleg gegeven te hebben. Het is een nationaal park met verschillende monumenten, een berghut, een waterval en een bron tegen de berghelling van de twee na hoogste top van de Sloveense Alpen. We kijken uit op de sneeuwtoppen en een prachtig blauwgroene bron. We wandelen een klein stukje de berg op, flink vermoeiend, maar goed te doen als Marcel me steeds een zetje geeft. Na de afdaling kijken we goed op onze telefoon om de juiste route te kiezen. Er staat weliswaar een bord, maar daar worden we geen wijs uit. Marcel heeft een pad langs de rivier uitgekozen en weet dat er dan ergens weer een bruggetje moet zijn om deze prachtige bergstroom over te steken. Op de kaart zou de route drie kilometer zijn en dat vond ik net te doen. Ik heb nog even gecheckt of mijn elektronische knie goed opgeladen was voor de start en dat was het geval. Niks stond ons nog in de weg. Dachten we! We startten op een ruim grasveld en al snel werd dit een bospad met stenen en boomwortels waar ik met mijn krukken over moest manouvreren. Wandelen is niet zo mijn cup of tea, maar in zo'n omgeving is het geen straf! De boomwortels werden stronken en keien werden stenen van zeker 30 cm doorsnede, schots en scheef liep het pad richting de rivier die ver beneden ons stroomde. Het pad werd een paadje, de stronken werden boomstammen en de hoogteverschillen werden groter. Zo moest Marcel me regelmatig van een rots af tillen omdat de prothese dat soort grote sprongen niet kon maken. Drie kilometer op vlak terrein is thuis mijn max. Hier was het bergachtig, dalend, stijgend en er was geen millimeter vlak! Na een half uur werd het pad steil en glibberig en toornde het steeds hoger uit boven de rivier. De rivier veranderde in een steile kloof met aan weerszijden een hoog pad, zeker 50 meter boven de afgrond. En daar stonden we. Ik durfde niet naar voren, niet naar achteren en kroop op handen en voeten tegen de berghelling aan naar links. Dit was niet leuk meer. Hier kon Misha ons niet ophalen, we zagen geen mensen en o ja, er waren hier ook beren, ik moest plassen en de afgrond bleef de afgrond. Steun en toeverlaat struinde vooruit en ging uit het zicht. Die beren werden echt beren in mijn hoofd, ik hoorde ze al grommend aankomen, terwijl ik helemaal klem stond en geen kant meer op kon. Na tien minuten hoorde ik geluid, dat ik niet kon lokaliseren. De bergbeek maakte knetterend geluid en toch leek het alsof er iemand riep. Maar draaien, dat durfde ik niet. Konden beren praten? Kenden ze mijn naam? En plotseling zag ik hem, hoog boven me op de berg. "Hier is een vlak pad!", riep hij enthousiast en kwam stapje voor stapje van de gigantisch steile berghelling naar beneden. "We kunnen kiezen. Of we lopen langs deze afgrond, of we klimmen naar boven." Dat laatste leek me stukken veiliger en even dacht ik dat ik nog 16 was, twee benen had en gewoon naar boven kon klimmen. Dat was wat ik wilde; hier vandaan, van deze steile helling weg. Ik ging liggen en duwend tegen mijn benen schoven we centimeter voor centimeter de berghelling op. Mijn lijf voelde als een stijve plank, ik had geen grip, afgezien van af en toe een boomstam of stronk. Maar na een half uur zwoegen en steunen, terugvallen en weer omhoog krabbelen waren we boven! Een gewoon pad, met mensen in de buurt prijkte voor ons uit. Dit was het echte bospad. Dit hadden we moeten nemen. Enfin. We kozen ervoor om langzaam verder te lopen en nog drie kilometer te pakken richting camping. Dat waren drie lange mooie kilometers over goed begaanbaar terrein met af en toe een daling erin. We passeerden een kloof, ja dé kloof en liepen via begroeide berghellingen een prachtige route naar de camping. De laatste 300 meter moesten we omhoog via opnieuw een steil pad naar de camping en die laatste honderden meters hebben we op ons tandvlees afgelegd. We hebben 9 kilometer gelopen over onbegaanbare paden. Maar jongens, wat smaakt een wijntje en een biertje dan lekker!!!! En wat een adrenaline heb je dan in je lijf. We sloten de dag af met Misha en een lekker stuk apfelstrüdel. Twee dagen later vertrekken we uit dit mooie stuk van Slovenië en kijken we terug op een geweldige rondreis die geresulteerd heeft in een mooie reisgids waar we anderen plezier mee willen doen.
Vakantie Slovenië
By Caroline van den Kommer 18 Mar, 2023
In dit deel lees je meer over de grotten van Postojna, Koper, Isola en het eiland Krk in Kroatië!
Rondreis Italië Slovenië Oostenrijk
By Caroline van den Kommer 16 Mar, 2023
Rondreis Zuid-Europa deel 2  Van Sirmione naar Vicenza Na ons bezoek aan Sirmione, het schiereiland in het Gardameer wat totaal aangetast was door het toerisme zijn we eindelijk aangekomen in Vicenza. We parkeren onze camper bij de basiliek van Vicenza. We willen morgen de historische binnenstad van Vicenza gaan bezichtigen en moeten nog uitzoeken waar we onze camper kunnen parkeren. Eigenlijk hadden we toch onze fietsen mee moeten nemen, maar daar kozen we niet voor omdat we dachten dat het een wintervakantie zou worden. Maar niets is minder waar: de lente is in Italië gearriveerd!! Camper Marie-Antoinette, die zo genoemd is omdat we haar in tegenstelling tot onze vorige camper zo chic vonden en dus een chique naam nodig had, is nogal groot uitgevallen en past niet op de reguliere parkeerplaatsen. Omdat we M-A niet willen discrimineren zullen we deze tekst binnenkort censureren. Groot uitgevallen kan namelijk als een belediging opgevat worden ;) Met de boot naar Venetië Vicenze hebben we uiteindelijk overgeslagen, vanwege het parkeerprobleem en we zijn direct doorgereden naar Venetië. Dat lonkte teveel om nog rustig de sfeer van Vicenza op te snuiven. Onderweg moest er gas gevonden worden, want rijden met 1 gasfles betekent door moeten op stroom en dure campings kiezen! Na heel lang zoeken hoorden we bij camping Fusina dat de redding nabij was! Een groot gasdistributiecentrum blijkt tegenover Venetië te liggen. Gek, dat zie je nooit op de plaatjes in de reisgidsen... We hebben gas laten vullen voor de helft van de prijs die we in Nederland betaalden voor fleswissel en zijn doorgereden naar camping Fusina aan zee, tegenover Venetië. Als we door onze wimpers kijken zien we Venetië liggen! De boot er naartoe vertrekt vanaf het terrein naast de camping, wat een voordeel is dat. het scheelt ons een eindeloze zoektocht. Een waanzinnige boottocht naar de stad volgde die middag, nadat we buiten hadden kunnen lunchen. Wat een spektakel om de oude Venetiaanse huizen vanuit het water te zien oprijzen! De kleuren, de vormen, de bouwstijl met de Moorse invloeden; het was allemaal mooi! Ach en je bent maar een keer in Venetië en dan moet je even een gondel in natuurlijk. Het kostte wat moeite om de kortste route af te spreken, want de dollar-ogen van de gondelier vroegen om lange routes en meer geld. Het San Marcoplein vond ik qua architectuur adembenemend mooi! En wat hou ik van de kleine smalle straatjes, hoge huizen, donkere hoekjes, eindeloos kunnen dwalen door straatjes en steegjes en genieten van kleuren en geuren! Even twijfelen we of we nog een dag Venetie moeten doen, maar uiteindelijk is de eerste indruk toch degene die het langst blijft hangen en besluiten we door te reizen richting Slovenië. Via Lago di Santa Croce naar Planica in Slovenië We zoeken een weg door beboste gebieden en langs het Lago di Santa Croce rijden we richting Slovenië. Ik had op de routeplanner een speld bij het meer geprikt en wonder boven wonder komen we terecht op een verlaten parkeerplaats aan het meer. Het meer blijkt een adembenemende spiegel doordat het windstil is en we genieten enorm van de stilte en de kleuren van de bergen die weerkaatsen in het meer. We kiezen een camperplek bij een van de hoogste skischansen ter wereld en zien de volgende ochtend de Olympische ploeg oefenen op de een na hoogste skischans ter wereld. Van Planica naar Bled We reizen richting Bled, want als ik alle plaatjes moest geloven moet dat prachtig zijn. En dat is het ook! Het is even zoeken naar een camperplek. Aan het eind van het dorp is er een, maar wij willen op de eerst rang, voor “the room with the view”! We zetten M-A op een plek bij het meer. Een wandeling om het kerkje te fotograferen staat op de planning en na een half uur wandelen heeft mijn man een lumineus plan: een heel rondje om het meer lopen. Oef, dat is voor mij een uitdaging! Het meer heeft een omtrek van 7 kilometer en 2,5 kilometer is mijn dagmaximum... Na enig twijfelen ga ik ervoor en loop dapper mee totdat mijn been ermee op houdt. Ja, dat kan dus als je een elektronische knie hebt!! Oef, we zijn op 3/4 en hebben 5 km gelopen. Nog 2 te gaan. Ik zet even alle stoerheid aan de kant en zeg dat ik er klaar mee ben. Ik wil een stoel en een cola. Ik krijg wijn, zodat ik weer lef krijg zeker. Ik ken hem inmiddels.. Gelukkig kunnen we de bus naar de camper nemen, maar dat betekent wel dat de wijn in een slok achterover geslagen moet worden, want de buschauffeur wacht niet. We rijden richting camperplaats, waar de chauffeurb niet blijkt te stoppen. Het zweet breekt me uit; dat betekent nog verder lopen met een niet-opgeladen knie. Gelukkig loopt het met een sisser af en kunnen we rond 16.00 genieten van een terugblik via alle foto’s die we van het kerkje hebben gemaakt! In de avond drinken we koffie aan het meer en zien we het verlichte kasteel hoog boven ons uit prijken. Wat een waanzinnige illegale camperplek is dit! De volgende ochtend worden we tijdens ons ontbijt uit onze droom wakker geschud door een politieagent die vertelt dat dit niet de bedoeling is. Hij strijkt zijn hand over zijn hart na het zien van mijn parkeerkaart en trekt de boete van 100 euro in! We rijden richting het meer van Bohinj. Eigenlijk zouden we naar de grotten van Postojna, maar een planning volgen is niet per definitie onze sterkste kwaliteit. Het meer van Bohinj is schitterend en ongerept. Hier geen horden toeristen en schreeuwende hotels! Via Bohinj rijden we door de bergen en sneeuw richting Postojna en Ljublijana. Ons avontuur in de grotten van Postojna lees je in deel 3 dat ik eind van deze week online ga zetten ! GA JIJ NAAR SLOVENIË? MAAK DAN GEBRUIK VAN ONZE DIGITALE REISGIDS!
rondreis Italië Slovenië
By Caroline van den Kommer 10 Mar, 2023
Deel 1 van onze reis door Italië en Slovenië. Van Amsterdam via Madesimo naar Sirmione.
More Posts
Share by: